Początki szkolnictwa w Raczynach sięgają czasów zaborów, istniała wówczas szkoła rosyjska z językiem rosyjskim jako językiem wykładowym. Zajęcia prowadzone były wówczas w domach prywatnych. W 1919 roku państwo polskie wprowadziło obowiązkowe powszechne nauczanie chłopców i dziewcząt. Szkoła w Raczynach rozpoczęła działalność w pierwszym roku po odzyskaniu niepodległości, została utworzona Powszechna Szkoła w wymiarze czterech klas, pod koniec lat 20. rozszerzono istniejące nauczanie do wymiaru sześciu klas. Jeszcze przed rozpoczęciem wojny planowano otwarcie siódmego oddziału szkolnego, byłaby to wówczas ,,pełnowymiarowa” szkoła powszechna. Braki w kadrze nauczycielskiej spowodowały, iż nie można było zrealizować tego założenia.
Od rozpoczęcia II wojny światowej szkoła była nieczynna. Podstaw pisania i czytania uczono dzieci w każdym wiejskim domu. Po wojnie w Raczynach uczniowie rozpoczęli naukę od 1 września 1945r. W okresie powojennym szkoła nie miała dostatecznej ilości nauczycieli, wobec czego przez trzy lata nauki lekcje odbywały się w ograniczonej liczbie, co ujemnie odbiło się na poziomie opanowania przez dzieci materiału.
W połowie lat 70. szkoła podstawowa funkcjonowała jako placówka ośmioklasowa. Szkoła mieściła się w dwóch budynkach. Jeden to własność prywatna, w którym mieściły się dwie izby lekcyjne. Drugi budynek to własność państwowa i w nim mieściły się cztery sale lekcyjne i jedna pracownia zajęć praktyczno-technicznych, budynek ten był drewniany. W okresie zimowym w izbach lekcyjnych panowała bardzo niska temperatura. Liczba dzieci kształtowała się w granicach 150 osób.
W szkole działało wiele organizacji uczniowskich: ZHP, chór szkolny, PTTK, LOK, PCK, obchodzono wiele uroczystości państwowych i szkolnych. Istniały koła taneczne, muzyczne.
Od 1986 roku dzieci uczyły się już w dwóch budynkach, zrezygnowano wówczas z wynajmowanego budynku prywatnego. W tym celu zaadaptowano budynek poza wsią, gdzie uczyły się dzieci z klas 0-III. W macierzystym budynku szkoły uczyły się dzieci z klas IV-VI. Budynki wymagały natychmiastowego remontu, były ogrzewane piecami kaflowymi, nie było w nich bieżącej wody i kanalizacji. Praca odbywała się w trudnych warunkach. Dzieci nie miały sali do zajęć wychowania fizycznego.
W listopadzie 1994 roku władze lokalne wysunęły propozycję budowy nowego budynku szkoły. W 1995 roku powołano Społeczny Komitet Budowy Szkoły, który zajął się zbiórką pieniędzy na rozpoczęcie budowy szkoły. 29 marca 1996 roku Uchwałą Rady Miejskiej podjęto decyzję o budowie nowego obiektu. Dzięki zaangażowaniu Społecznego Komitetu oraz wielu innych osób rozpoczęto budowę nowej placówki istniejącej do dziś.
